Неспакойнае хаценьне
Ёсьць душы зарніца.
Залатое зіхаценьне
Ў лятуценьнях сьніцца.
Я вясельныя вароты
Расчыняю ў словах,
Каб праехалі сіроты
На пачуцьцях новых.
Каб самотныя і ўдовы,
Дзяцюкі, дзяўчаты
Месяц мелі свой мядовы,
Песьнямі пачаты.
Вось яны, тугія лейцы!
На любоў кіруйце.
Будзе радасна ў сямейцы,
А як не - даруйце! -
Падзялю і гора з вамі...
Болем апантаны,
Паэтычнымі радкамі
Забінтую раны.
|
|
